بعیر (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَعیر (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای مطلق شتر اعمّ از نر و ماده می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص ملاحم از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَعیر (به فتح باء) به معنای مطلق شتر اعمّ از نر و ماده آمده است. زیرا ماده آن ناقه و نرش جمل است. ۲ - کاربردهاچنانکه درباره ملاحم فرموده است: «ذاک اذا عضّکم البلاء کما یعض القتب غارب البعیر؛ آن در وقتی است که بلا شما را به دندان می‌گیرد و زخمی می‌کند چنانکه جهاز، کوهان شتر را.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَعیر»، ص۱۴۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|